اسطوره در شعر حمید مصدق

وجود اساطیر در شعر شاعران ایرانی، با توجه به تاریخ و فرهنگ کهن این سرزمین، تازگی ندارد. زبان نمادینِ شعر شاعران معاصر، کارایی اساطیر در غنی‌کردن این زبان، آشنایی شاعران با شعر و اساطیر ملل دیگر، و کارکردهای اجتماعی و سیاسی شعر سبب شد تا اساطیر به‌وفور در اشعار شاعران معاصر به‌کار رود. حمید مصدق نیز با توجه به شرایط روز جامعه و زبان نمادین سروده‌هایش هرچند رویکردی گسترده به اساطیر دارد، اما این رویکرد در همۀ موارد عمیق نیست و گاه فقط نام‌ها و نمادهای اساطیری در سطح زبانی شعر وی به‌کار رفته‌اند. اساطیر حماسی، اسطورة عشق، و اساطیر سایر ملل در شعر او ماهیت رمزی یافته‌اند و اساطیر عرفانی سطحی به‌کار رفته‌اند. در هریک از اسطوره‌های مورد بحث، با توجه به شاهد مثال، نشان داده شده است که این اساطیر در شعر وی با چه رمز یا رمزهایی به‌کار رفته‌اند و چقدر با نماد اولیۀ خود مطابقت دارند. با بررسی در اشعار مصدق می‌توان دریافت در اشعار وی، که غالباً عاشقانه و وطنی‌اند، اساطیر حماسی و قومی و اسطورۀ عشق سهم بیش‌تری دارند.